تا حالا شده  به اینکه غربیها یک زبان واحد رو انتخاب کردن تا زبان مشترک همه جهان باشه ؛زبانی که زبان کامپیوتر، زبان شغلهای بین المللی (مثل خلبانی ،ناخدایی کشتی و اینترپول )،زبان  دیپلماسی کشورهاو روابط بین الملل و... باشه که تو جوامع بین المللی همه ملزم به آموزش و استفاده از اون باشن  اعتراض داشته باشیم . و بگیم نخیر! ما ایرانی هستیم وزبانمون فارسیه به ما چه که اونا انگلیسی هستند و انگلیسی صحبت میکنن! ما باید فارسی صحبت کنیم. نه اینجوری نمیگیم، اتفاقا خیلی هم تحسینشون می کنیم که چه تدبیری اندیشیده اند و چه قدر کارها رو نظم بخشیدند و آسون کردند. (حالا بگذریم که به دروغ گفتن زبان انگلیسی رو به خاطر آسونیش انتخاب کردند در صورتی که اصلا هم آسونترین زبان دنیا نیست و فقط با این دروغ خواستن زبان خودشون رو به عنوان  زبان رسمیه دنیا جا بندازن)پس چرا توقع داریم که خدای حکیم ومدبر عالم، زبانی رو به عنوان زبان مشترک ورسمی برای  مسلمونهای جهان  انتخاب  نکنه  و به جای اینکه افتخار کنیم به دین روشن فکرمون که 1400 سال پیش کاری رو کرد که غربیها تازه یک یا نمیدونم دو قرنه که بهش رسیدن؛ بهش اعتراض هم میکنیم.

قشنگ نیست که همه مسلمونهای دنیا به یک زبان نماز بخونند، قرآن بخونند و دعا بخونند، به نظر من که نهایت روشن فکری اسلامه!

علت انتخاب زبان عربی هم دقت و ظرافت زیاد این زبانه .هرکس که کمی زبان عربی خونده باشه  متوجه  میشه که این زبان چقدر کامل و دقیق و  با ظرافته. مثلا ما تو زبان فارسی 6تا ضمیر و6تا فعل داریم ولی تو عربی 14 تا ضمیر و14 تا فعل داریم یعنی وقتی میگیم " میروید"  هم رفتن 2تا زن، هم2تامرد، هم جمع زنان و هم جمع مردان رو شامل میشه  اما وقتی میگیم "تذهبن"  فقط رفتن جمع زنان رو معنی میده،  یا مثلا کلمات رحیم ، رئوف، حنون ،ودود و ... تو فارسی همه یک معنا دارند.مهربون، ولی تو عربی هر کدوم یک معنا دارند و یک شکل خاصی از مهربونی رو  با شرایط خاصی معنا میدن که اگه بخوایم ترجمه شون کنیم باید به جای یک کلمه  یک یا چند عبارت رو براش در نظر بگیریم. تازه بازهم شاید معنای دقیقی رو منتقل نکنه!

 واضحه که دینی که میخواد معارف مهم زندگی انسان رو  آموزش و انتقال بده و از طرفی باید اینقدر دقیق و واضح بگه که همه انسانها ی زمان پیامبر(ص) و بعد از پیامبر (ص) بتونن بفهمند  باید به زبانی باشه که توان و پتانسیل برای این دقت و ظرافت  رو داشته باشه.

از طرفی  قرآن با همین زبان عربی  کلام خداست ، یعنی نزول قرآن توسط خداوند بر پیامبر اکرم(ص) به زبان عربی بوده ؛ حالا شما دوست داری  یه مطلب رو همون جور که خدا گفته، با همون کلمات وهمون عبارات، بخونی یا با تغییراتی که تو ی ترجمه به زبان فارسی ایجاد میشه. مخصوصا که میدونیم هر زبانی وقتی به زبان دیگه ترجمه میشه  مطمئنا دیگه نمی تونه همون بار معنایی رو داشته باشه که زبان اول داره ـ این یک قاعده است تو عالم ترجمه ـ و نمیتونه  همون تاثیری رو روی خواننده بذاره که زبان مبدأ میذاره ( تو روانشناسی ثابت شده که هر کلمه تأثیر خاصی رو انسان داره)

غیر از اینها فکرشو بکن آدما  با ملیت های مختلف هر کدوم قرآن و نماز رو به زبان خودشون بخونن اونوقت چی میشه!!  دیگه بر اثر همون یک کلاغ چهل کلاغ خودمون چیزی از کلام خدا  که باقی نمیمونه هیچ ، چه بسا نقیض اون هم  جاشو بگیره.

نکته دیگه اینکه به نظرم ملی گرایی و حس وطن دوستی افراطی اصلا حس اصالت داری نیست. تا حالا شنیدیم! پیامبر(ص) و یا امامامون(علیهم السلام) که عرب بودن به عربیت خودشون افتخار کنند ویا به شکل افراطی ویا اصلا غیر افراطی به جانب داری و طرفداری  از کشورشون بپردازن؟!

نه ندیدیم.

اصلا خوبه بدونیم که این مرزها و کشورها و ملیت ها و... وقتی امام زمان (عجل الله تعالی فرجه) ظهور کنند دیگه معنا نداره. یعنی اون زمان دیگه هیچ مرزی وجود نخواهد داشت؛دیگه کشور ایران و کجا و کجا معنی نداره. الانم که میبینید ما به ایرانمون افتخار میکنیم به خاطر اینه که ایران یک کشور اسلامی شیعی نمونه است ،  یعنی وطن دوستی مون به خاطر اسلام  دوستیمونه.

دیگه اینکه خدا گفته «ان اکرمکم عند الله اتقاکم»  نه ایرانیکم ونه عربیکم و نه افغانیکم ؛ فقط اتقاکم. خدا تو قیامت به ایرانی بودن یا کجایی بودن آدما نگاه نمیکنه تا اونا رو  به بهشت بفرسته یا جهنم ،به ایمان و تقواشون نگاه میکنه.پس خیلی درگیر ملیت و اینجور چیزا نباشیم. ایرانی بودن یا افغانی بودن و حتی آمریکایی بودن مهم نیست مؤمن بودن و با تقوا بودن مهمه.